Hans is net de 50 gepasseerd als hij besluit dat hij niet ouder wil worden dan 75 jaar. Zijn gedachten hierover krijgen vorm in talrijke brieven die hij schrijft aan twee dierbaren: Sofie en Maarten. Zij zijn zeer verschillend van karakter, maar dagen hem allebei uit, confronteren hem en tonen hun eigen emoties en twijfels. Zo ontspinnen zich discussies over tal van thema’s rondom het zelfgekozen levenseinde. Is een langer leven een mooier leven? Is een menselijk levenseinde een wenselijk levenseinde? De brieven geven bovendien inzicht in de consequenties van de keuze voor eigen regie over het levenseinde. Welke redeneringen helpen om tot een keuze te komen? Hoe reageren vrienden en familie daarop? Zijn de keuzes gebaseerd op angst of verlangen?
De bijna honderd brieven zetten aan tot denken en nemen je mee in heel verschillende zienswijzen. Ze geven een inkijkje in het dagelijks leven van Hans, Sofie en Maarten en hun interne worstelingen. Ook tussen de hoofdpersonen schuurt het op momenten en valt de correspondentie soms even stil. De brieven leiden niet tot een conclusie, maar nodigen vooral uit zelf een standpunt te onderzoeken.
De dood is een lastig onderwerp. Meestal spreken we er pas over als deze voor de deur staat. Zelfs dan spreken we vaak niet alles uit wat we denken en voelen. Dit boek gaat over de dood die nog heel ver weg is. Voor wie zich wil laten verrassen bij het nadenken over de dood, is dit boek een aanrader. Heb je dit boek gelezen, dan kan het onderwerp niet meer onbesproken blijven in je eigen leven en denken.
Marc J.M. Petit (1956) werkte de tweede helft van zijn loopbaan in tal van bestuurlijke functies in de zorg. De laatste jaren is hij intensief betrokken bij organisaties die zich inzetten voor mensen die een beroep moeten doen op langdurige zorg. Tevens is hij belangenbehartiger voor het zelfgekozen levenseinde. Hij was medeauteur van Alzheimer onderzocht en Leven en liefhebben met dementie en auteur van Groen licht, hoe Fleur haar goede doel bereikt.