‘Waarom moet een ander beslissen over mijn einde?’
De dood is onafwendbaar. Gelukkig zit onze psychologie zo in elkaar dat ik daar niet de hele dag aan hoef te denken.
Maar goed ook, want eigenlijk hebben we het in onze samenleving nu een beetje krom geregeld. Je hele leven lang ben je verantwoordelijk voor je eigen beslissingen. Maar zodra je zegt dat je graag op een menselijke manier je eigen leven wilt beëindigen, dan heb je ineens toestemming nodig.
Alsof iemand anders voor mij kan beslissen hoe ik het leven ervaar. Dat is per definitie onmogelijk. Daarbij komt dat ik te vaak heb gezien dat afspraken over hulp bij het levenseinde niets meer waard waren op moment dat het zover was. Dat is mijn schrikbeeld.
Ik beschik liever zelf over mijn eigen levenseinde. Daarom ben ik lid van Laatste Wil.
Denkt u er ook zo over?