De Volkskrant van afgelopen zaterdag publiceerde een groot artikel over het zelfgekozen levenseinde van Marjolein (28). Met afschuw lazen we de toedracht van deze dramatisch verlopen gebeurtenis. Haar overlijden betreuren we ten zeerste. Ook vernamen we de reacties van haar moeder, haar beste vriend en anderen, hun verdriet en mogelijk ook hun woede. Hun verwijten jegens de CLW wijzen wij echter uitdrukkelijk af.
Omdat we de situatie niet goed genoeg kennen, willen we hier alleen ingaan op de beschuldigingen en de beeldvorming over de CLW die het artikel hier en daar oproept.
De CLW richt zich op het levenseinde in eigen regie, met daarbij een zorgvuldige voorbereiding, uitvoering en nazorg. Daarmee komt ze op voor de belangen van miljoenen Nederlanders. De CLW wil een meer betekenisvolle invulling van het begrip zelfbeschikking en pleit voor een rol op basis van vrijwilligheid van dierbaren hierbij.
Om dit doel te bereiken, verstrekt de CLW informatie aan leden. Daar zijn we bepaald niet alleen in. Op het internet en in diverse boeken en dvd’s is informatie beschikbaar over dezelfde thematiek.
De CLW vindt dat kwetsbare mensen zorg en begeleiding behoeven. Die zorg is dikwijls nog ontoereikend. Aan de andere kant zijn er mensen die weloverwogen en overtuigd niet meer willen leven. Ook zij hebben recht om gehoord te worden, zonder de belemmeringen die de overheid nu opwerpt.
De balans tussen deze twee groepen is niet altijd gemakkelijk. Hierover zou meer gesproken moeten worden.
In het artikel in de Volkskrant wordt gewag gemaakt van informatie van het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum (NVIC). Desgevraagd liet dit weten dat het vooral afgaat op informatie van derden en dat detailinformatie ontbreekt. Het betreft hier diverse middelen, niet alleen dat wat de coöperatie voorstaat. De CLW heeft al eerder contact opgenomen met het NVIC. Tot nu toe is niet ingegaan op ons verzoek om informatie uit te wisselen.
De CLW houdt zich aan de regels van de wet. Dat blijkt uit alle uitingen. Bij een vermoeden van onoorbaar handelen binnen de vereniging wordt ingegrepen.
Uit een veelheid van opiniepeilingen en onderzoeken blijkt dat in de samenleving een enorm verlangen is naar een eigen regie over het levenseinde. 60 tot 70% van de ondervraagden wil kunnen beschikken over een laatstewilmiddel, vrij beschikbaar of op enige wijze gereguleerd. De CLW staat voor deze grote groep die rust zou vinden in de zekerheid dat zij zelf de regie hebben over hun levenseinde. Maar in meer dan dertig jaar na “de pil van Drion” is daar in de politiek nog geen beweging waargenomen.
In een maatschappelijke dialoog, in 2020, in opdracht van minister de Jonge is dit nog eens bevestigd. Een van de aanbevelingen aan de minister was het organiseren van een proeftuin. Dat biedt de mogelijkheid om in een gecontroleerde omgeving de beschikbaarheid van een laatstewilmiddel en de bijbehorende veiligheid te toetsen. Er zijn veel ideeën, aannames of mythes over het zelfgekozen levenseinde. Alle betrokkenen hebben belang bij feiten: wat is waar, wat is veilig en wat is rechtvaardig.