
De conclusies van de Adviescommissie zijn een karikatuur van de maatschappelijke realiteit en bewijzen eens te meer de dogmatische invloed van behoudend (christelijk) Nederland op de gehele pluriforme en participatiesamenleving.
De Coöperatie Laatste Wil (CLW) vindt het ronduit een farce om enkele honderden 90-jarigen die een voltooid leven zouden kunnen hebben model te laten staan voor wat er onder miljoenen mensen in Nederland leeft. Hulp bij zelfdoding blijft strafbaar en daarmee de huidige praktijk in tact. Dat betekent dat het aantal zelfdodingen hoog blijft en waarschijnlijk zal stijgen door de groeiende groep ouderen die zich onbegrepen weet. Het betekent ook dat de maatschappelijke schade onverminderd groot blijft en dat dierbaren kunnen blijven worden gecriminaliseerd, enkel en alleen omdat ze bij een zelfdoding aanwezig zijn geweest.
De voorzitter van de Adviescommissie stelde al eerder vast dat de maatschappelijke realiteit veel verder is dan de politici en de medische wereld. Hij heeft daar nu zijn eigen commissie aan toegevoegd.
Voor de CLW betekent dit, dat er met nog meer energie gewerkt gaat worden aan het oplossen van de blokkades om aan de benodigde middelen te kunnen komen (bijvoorbeeld via onderlinge ruil). Het werken aan een proeftuin gaat onverminderd voort, immers ook de CLW is voor een veilig laatstewilmiddel dat net als alle medicijnen veilig in huis moet kunnen worden opgeborgen. De proeftuin biedt de mogelijkheden om die veiligheid te benoemen en de bezwaren weg te nemen om daarmee een grote groep Nederlanders de rust te geven die ze wensen. Of ze die middelen nu gaan gebruiken of niet.